توهم پروژه لیبی‌سازیِ ایران

رژیم سابق لیبی تحت رهبری معمر قذافی به هیچ عنوان از عمق راهبردی برخوردار نبود. این در حالی است که نظام سیاسی ایران هم در داخل و هم در محیط منطقه ای و بین المللی، از عمق راهبردی قابل توجهی برخوردار است و این مساله برای این کشور قدرت‌ساز است. این موضوع بروندادهای متفاوتی را با محوریت پرونده هسته ای ایران تولید می کند.  در بحبوحه برگزاری پنج دور مذاکرات هسته‌ای غیرمستقیم میان ایران و آمریکا، شاهد طرح ابتکارها و طرح‌های مختلف با هدف آنچه رفع اختلافات میان ایران و آمریکا در مورد پرونده هسته ای ایران عنوان می شود، بوده ایم. به عنوان مثال، طرف آمریکایی از ایده ایجاد یک کنسرسیوم هسته ای صحبت می کند که در قالب آن ایران باید فعالیت های هسته‌ای خود نظیر غنی سازی اورانیوم و غیره را تعطیل و در عوض، در چهارچوب یک کنسروسیوم با حضور ایران، آمریکا و شماری از کشورهای عربی حاشیه خلج فارس، تداوم فعالیت های هسته ای‌اش را دنبال کند. در این چهارچوب، در آن زمان، معمر قذافی رهبر وقت لیبی کلیه توانمندی‌های هسته ای کشورش را در ازای لغو تحریم ها علیه لیبی تسبلیم کرد. در آن دوره، دولت های غربی کلیه توانمندی های هسته ای لیبی را با کشتی از این کشور خارج ساختند و بخش زیادی را نیز منهدم کردند. با این حال، در نهایت نه تحریم ها علیه لیبی لغو شد و نه این کشور توانست تضمین های امنیتی جدی را داشته باشد. کما اینکه چند سال بعد، دولت لیبی به رهبری معمر قذافی با همکاری قدرت های غربی و سازمان ناتو، سرنگون شد.