منتشر شده در تاریخ :
سایت شرق دیلی
نه عقب‌نشینی، نه توافق
درست در لحظه‌ای که دیپلماسی باید فصل تازه‌ای از گره‌گشایی‌ها را رقم بزند، دور پنجم مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در رم، بیش از آنکه نشانه‌ای از پیشرفت باشد، آینه‌ای شد تمام‌قد از بی‌اعتمادی مزمن، مواضع متناقض و فرسایش تدریجی واقع‌گرایی در دو سوی میز مذاکره. مذاکره‌ای که به‌سختی هماهنگ شد؛ زیرا ایران حاضر نبود پشت میزی بنشیند که گزینه حذف غنی‌سازی روی آن بیاید. درست در لحظه‌ای که دیپلماسی باید فصل تازه‌ای از گره‌گشایی‌ها را رقم بزند، دور پنجم مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در رم، بیش از آنکه نشانه‌ای از پیشرفت باشد، آینه‌ای شد تمام‌قد از بی‌اعتمادی مزمن، مواضع متناقض و فرسایش تدریجی واقع‌گرایی در دو سوی میز مذاکره. مذاکره‌ای که به‌سختی هماهنگ شد؛ زیرا ایران حاضر نبود پشت میزی بنشیند که گزینه حذف غنی‌سازی روی آن بیاید. بنابراین تهران با تیمی محدود «و بدون حضور هیئت هسته‌ای و فنی مانند دور چهارم» و واشنگتن همراه با تیم فنی اما دچار وسواس‌های راهبردی، در سایه میانجیگری عمان گرد آمدند تا شاید گرهی گشوده شود. اما آنچه آشکار شد، تکرار یک سناریوی آشنا بود: خطوط قرمز جابه‌‌جانشدنی، تهدیدهای آشکار و امیدهایی که بیش از آنکه به توافق تکیه داشته باشند، به صبر سیاسی دل بسته‌اند.
