ریشه در تاریخ و خفته در خاک

مسکوب جایی در روزها از راه می‌گوید: «ولی دوستی با حسن [کامشاد] خاصیت دیگری دارد. چنان عمیق است که انگار از عمر پنجاه‌ساله‌اش قدیمی‌تر است. انگار ریشه در تاریخ دارد. به زمان‌های دورِ گذشته، به‌ سال‌های درازِ پیش از تولدِ ما برمی‌گردد.» حالا جسم هر دو در خاک خفته است، نمی‌دانم روحشان کجاست، ولی دیگر هر دو یکجا هستند، هرچند آنجا، هیچ‌کجا باشد.