رؤیاپردازیِ ساده به سبک رسول

رسول صدرعاملی با فیلم تازه‌اش؛ «زیبا صدایم کن» و ملودرام‌پردازی خاص خودش، تلنگری به جامعه خلع‌ سلاح‌شده و خالی از مهر و عاطفه می‌زند؛ جامعه​‌ای که در آن دیگر نسل​‌ها یکدیگر را نمی​شناسند و به انکار بی‌رحمانه هم می‌​پردازند؛ جامعه‌ای مملو از عاقلان سنگدل و به ​‌جنون‌ ​کشیده‌شده.