زمینی که از زیر یخ بیرون آمد

«لیبی پس از قذافی مانند زمینی بود که ناگهان از زیر یخ بیرون آمده باشد؛ همه‌ چیز ممکن به نظر می‌رسید، اما شکننده و پر‌هرج‌ومرج. مردم از آزادی سخن می‌گفتند، اما نمی‌دانستند چگونه باید آن را ساخت». هشام مطر، نویسنده این سطور، کتاب «روایت بازگشت» را در سال ۲۰۱۶، یعنی پنج سال بعد از رسیدن بهار عربی به لیبی نوشت. در آن زمان دیگر روشن شده بود که ساقط‌کردن نظام پیشین و برگزاری نسبتا سریع یک انتخابات با حضور ناظران بین‌المللی، نمی‌تواند‌ روی زخم‌های این کشور مرهم بگذارد. مهسا مژدهی: «لیبی پس از قذافی مانند زمینی بود که ناگهان از زیر یخ بیرون آمده باشد؛ همه‌ چیز ممکن به نظر می‌رسید، اما شکننده و پر‌هرج‌ومرج. مردم از آزادی سخن می‌گفتند، اما نمی‌دانستند چگونه باید آن را ساخت». هشام مطر، نویسنده این سطور، کتاب «روایت بازگشت» را در سال ۲۰۱۶، یعنی پنج سال بعد از رسیدن بهار عربی به لیبی نوشت. در آن زمان دیگر روشن شده بود که ساقط‌کردن نظام پیشین و برگزاری نسبتا سریع یک انتخابات با حضور ناظران بین‌المللی، نمی‌تواند‌ روی زخم‌های این کشور مرهم بگذارد. شاخصه بهار عربی، میل مردمان عرب به مشارکت سیاسی و رفاه اجتماعی بود. در کشورهایی مانند لیبی، زور اصرار بر مشارکت سیاسی به دلیل ۴۲ سال زندگی زیر سایه دیکتاتوری مخوف، به دیگر خواسته‌ها می‌چربید. اما با گذشت ۱۴ سال، نه‌تنها دموکراسی، آزادی و حتی امنیت در آنجا مستقر نشده، بلکه کشور بر اثر درگیری‌های داخلی به دو بخش شرقی و غربی تقسیم و زیرساخت‌ها نابود شده‌اند و خشونتی‌ بی‌حد در لیبی جریان دارد.