داستان 3 بیژن؛ روزنامه‌نگاری حرفه‌ای که لیبرالی ستیزه‌گر و ضدسیستم شد

«بیژن سوم» یکی از کنشگران شاخص این جریان در سال‌های اخیر بود که مواضع او در فضای مجازی، بیشتر رنگ‌وبوی ستیز داشت و برخلاف بیژن روزنامه‌نگار و مترجم، نه‌چندان حرفه‌ای بود و نه‌ حتی اندیشمندانه. نوعی هویت‌گرایی ضدسیستم بود که راهی در میانه نمی‌دید. حال آنکه، حتی راه تعارض با سیستم‌های ضدلیبرال، نمی‌تواند از مسیری ضدلیبرال بگذرد. محمدجواد روح، سردبیر روزنامه هم میهن نوشت: وقتی خبر درگذشت بیژن اشتری رسید، سه تصویر از او به ذهنم آمد. به‌عنوان مخاطب، در طی نزدیک به سه دهه، خود را با سه بیژن اشتری متمایز و متفاوت، مواجه می‌بینم. سه بیژنی، که یادآور و متاثر از سه فضای سیاسی-اجتماعی است. فضای نخست، سال‌های ابتدایی دهه 1370 تا دوم‌خرداد؛ فضای دوم، دوران پس از شکست تجربه اصلاحات دوم‌خرداد و به‌ویژه پس از 1388 که نقد ریشه‌ای مبانی فکری-تجربی الگوهای انقلابی‌گرا سکه پررونق بازار بود و فضای سوم، عصر خالص‌سازی پس از 1400 و به‌ویژه اعتراضات 1401 که جامعه ایران و بالطبع، روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان را به تضاد و دوقطبی دچار کرد. شاید بازخوانی کارنامه بیژن اشتری، نمونه‌ای باشد از آنچه تحولات سیاسی-اجتماعی با نویسندگان می‌کند و آنان را از حاشیه و مطالعات به متن منازعات می‌افکند.  نیمه اول دهه 1370 بود. دانش‌آموزی بودم در سال‌های آخر دبیرستان و مثل بسیاری از هم‌نسلانم روزنامه و مجله‌خوان. در آن سال‌ها، «همشهری» از نظر تیراژ و دربرگیری و «سلام» از نظر سیاست‌ورزی انتقادی مهمترین روزنامه‌ها بودند. اما در این میان، من خواننده روزنامه‌ای بودم که نه آن تیراژ و آب‌ورنگ همشهری را داشت و نه آن هویت و موقعیت سیاسی سلام را. خواننده «اخبار» بودم. روزنامه‌ای با قطع بزرگ، سیاه‌وسفید، لوگویی متفاوت، تیترهای قوی و گزارش‌های خواندنی اجتماعی و بین‌الملل.