دفاع از یک حق در برابر استانداردهای دوگانه

چالش اصلی مذاکرات هسته‌ای ایران و ایالات متحده، حفظ حق غنی‌سازی اورانیوم در ایران است که طبق ماده چهارم معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT)، حقی مشروع و غیرقابل انکار برای ایران به‌عنوان عضوی متعهد به این معاهده محسوب می‌شود. این حق که ریشه در اصول عدالت بین‌المللی و برابری حقوقی دارد، نه‌تنها به‌عنوان یک امتیاز قانونی، بلکه به‌مثابه ضرورتی ملی برای تأمین نیازهای صلح‌آمیز ایران در حوزه‌های پزشکی، کشاورزی، صنعت و انرژی شناخته می‌شود. مهدی بازرگان: چالش اصلی مذاکرات هسته‌ای ایران و ایالات متحده، حفظ حق غنی‌سازی اورانیوم در ایران است که طبق ماده چهارم معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT)، حقی مشروع و غیرقابل انکار برای ایران به‌عنوان عضوی متعهد به این معاهده محسوب می‌شود. این حق که ریشه در اصول عدالت بین‌المللی و برابری حقوقی دارد، نه‌تنها به‌عنوان یک امتیاز قانونی، بلکه به‌مثابه ضرورتی ملی برای تأمین نیازهای صلح‌آمیز ایران در حوزه‌های پزشکی، کشاورزی، صنعت و انرژی شناخته می‌شود.  با این حال، زیاده‌خواهی‌های ایالات متحده در سلب این حق، که با فشارهای رژیم صهیونیستی و تهدیدات تروئیکای اروپایی همراه شده، مذاکرات را به نقطه‌ای حساس و شکننده رسانده است. این رویکرد که نقض آشکار روح و متن NPT است، نه‌تنها دیپلماسی را تضعیف می‌کند، بلکه استانداردهای دوگانه غرب را در قبال برنامه هسته‌ای ایران در برابر زرادخانه غیرقانونی رژیم صهیونیستی عیان می‌سازد. مقامات کشور بارها، ضمن دفاع از سیاست‌های ایران در حفظ برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز، استانداردهای دوگانه، فشارهای غیرمنطقی و تبعیض‌های غرب را به چالش کشیده‌اند و بر لزوم توافقی عادلانه تأکید دارند که حقوق ایران را تضمین و تحریم‌ها را به‌طور کامل رفع کند. برای واکاوی بهتر آنچه گفته شد به گفت‌وگویی با ساسان کریمی، استاد دانشگاه مطالعات جهان و تحلیلگر ارشد روابط بین‌الملل نشسته‌ایم تا ارزیابی وی را در باب چرایی حفظ حق غنی‌سازی در ایران داشته باشیم.