زخم متروپل هنوز تازه است

سه سال گذشته اما آبادان هنوز زخمی است. برای خیلی‌ها انگار فقط شماره‌ی تقویم عوض شده و هنوز پنجره‌هایی هست که هر روز به جای خالی متروپل باز می‌شود. به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ صبح دوم خردادماه ۱۴۰۱، آبادان هنوز رخت سیاه به تن نکرده و نفس می‌کشید؛ نفس که بوی خاک و غبار و حادثه در آن پیچیده بود. هیچ‌کس نمی‌دانست قرار است در آن روز، یکی از تلخ‌ترین سطرهای تاریخ شهرشان رقم بخورد. هیچ‌کس نمی‌دانست که ساعت ۱۲:۳۷، آبادان نه فقط یک ساختمان، بلکه بخشی از جان و حافظه جمعی‌اش را از دست خواهد داد. حالا، سه سال گذشته. اما هنوز که هنوز است، هرکس از خیابان امیری که رد می‌شود، بی‌اختیار مکث می‌کند. خاطره‌ای ناتمام تلخی، هنوز آنجاست؛ در سنگفرش‌ها، در درز دیوارهای اطراف، در مغازه‌هایی که دوباره باز شده‌اند. هنوز وقتی اسم «متروپل» را می‌شنوی، چیزی درونت می‌لرزد. نه فقط برای آن‌هایی که نفس‌های آخرشان را زیر آوار کشیدند حتی برای کسانی که زنده ماندند تا برای عزیزهای از دست رفته‌شان سوگواری کنند.