پیشرفت فناوری حاصل همکاری جهانی است نه موانع آمریکایی

هرچند ورود رایانه با غبار جنگ همراه بود، اما همین «غول نیرومند فناوری» وقتی از چراغ بیرون آمد، کاری شگفت‌انگیز کرد: جهانی پراکنده را به شیوه‌ای به هم پیوند داد که هیچ‌کس پیش‌بینی‌اش را نمی‌کرد. از همان نخستین چشمک‌های نور، رایانه حامل ژن پیوند بود، نه جدایی؛ رمزی که، هر قدر هم برخی بکوشند، بازنویسی آن تقریباً ناممکن است. در بهار 1945، یعنی 80 سال پیش، «رایش سوم» به رهبری «آدولف هیتلر» سرانجام فروپاشید و جهان نفسی به آسودگی کشید؛ صفحه‌ای تازه، هرچند زخمی اما پرامید، در تاریخ گشوده شد. پس از سال‌ها جنگ، خونریزی و ویرانی، جنگ جهانی دوم نه با آرامش، بلکه با اشتیاق جهانی برای صلحی پایدار و واقعی پایان یافت. سال 1945 به نقطه‌ای برای آغاز رویای مشترک بشر به سوی آینده‌ای بهتر تبدیل شد. در همان زمستان، دور از کانون توجه، یک نقطه عطف دیگر بی‌سروصدا رقم خورد: تولد نخستین رایانه الکترونیکی جهان. رایانه‌ای به نام ENIAC که در دانشگاه پنسیلوانیا ساخته شد. این دستگاه نه به عنوان دستاوردی در زمان صلح، بلکه به‌عنوان فرزند جنگ پا به عرصه گذاشت و برای محاسبه جداول شلیک توپخانه ارتش ایالات متحده طراحی شده بود.