درس «کمجان» برای شهرهای ایران

مدرن شدن بسیاری از شهرها، همچون تهران که البته با استانداردهای مدرن بودن در جهان فاصله بسیاری دارد، تمرکز شهروندان را به سمت دستیابی به شغل و بالاتر بردن کیفیت زندگی می‌‌‌برد، اما در مقابل نتیجه حاصل از آن تنها دور افتادن افراد از «اجتماع محلی» است که ارتباطات و دوستی را از مردم شهرهای مدرن گرفته است. علاوه بر این، نه‌تنها تهران بلکه دیگر شهرهای بزرگ امروزی همچون اصفهان با سه تهدید جدی خشکسالی، کم‌‌‌آبی و فرونشست دست و پنجه نرم می‌کنند که شاید بتوان یکی از عوامل مهم این بحران‌ها را، دور شدن شهروندان از «اجتماع محلی» دانست. این در حالی است که تالاب کمجان که به مدت 26 سال به‌‌‌دلیل سدسازی‌‌‌ها و زهکشی‌‌‌ها بر روی منابع آبی و عدم‌مدیریت متولیان کشوری خشکیده بود، با معجزه «اجتماع محلی» توانست بر بحران کم‌‌‌آبی و خشکسالی غلبه کند و به درسی برای همه شهرهای ایران تبدیل شود. تجربه کمجان از احیای تالاب نشان می‌دهد، اجتماع محلی از یک قدرت بالقوه برای مدیریت بحران آبی برخوردار است که شهروندان با اتکا به خود و اتحاد جامعه محلی، حتی بدون کمک دولتی می‌توانند بر تهدیدهای کم‌‌‌آبی و به‌‌‌ویژه فرونشست که گریبان شهرها را گرفته، غلبه کنند و جانی تازه به شهرهای بی‌‌‌آب ببخشند.